Saturday, January 20, 2007

ΠΡΟΣ ΟΦΡΥΝΙΟ




Διάβαζα σε κάποιο blog την περιπέτεια που είχε με το αυτοκίνητο του ο blogger και πως βρέθηκε φάτσα με τον τύπο που σε περνάει απέναντι. Τη γλύτωσε τελικά και περιέγραφε τη περιπέτεια του στο blog.Είχε πολλές ομοιότητες με τη δική μου περιπέτεια πριν από κάποια χρόνια.Επιστροφή από Βόλο στην Αθήνα με ταξί.Μας ερχόταν μία η άλλη με το λεωφορείο γιατί είμαστε τέσσερις και το προτιμήσαμε.Ενα audi ήταν ,το 80 αν θυμάμαι καλά. Ο τύπος το "πάταγε" συνέχεια.150 ,160 αυτά τα νούμερα βλέπαμε στο κοντέρ.Ακούγαμε όμως κι ένα θόρυβο περίεργο κάθε φορά που το ταξί περνούσε πάνω από κάποια ανωμαλία του δρόμου. Το το είπα του ταρίφα και μου είπε με αυτό το ύφος του άρχοντα της ασφάλτου"δεν είναι τίποτα".Ηταν.Σε κάποια στιγμή ακούστηκε ένα μπαμ,το λάστιχο έσκασε και ο χρόνος άρχισε να τρέχει σαν τρελός.Το Αουντι γύρισε κάθετα στο δρόμο προς ένα μικρό γκρεμό ,θυμάμαι ότι βλέπαμε κορυφές κυπαρισιών(πηγάιναμε δηλαδή κατευθείαν για τα κυπαρίσια).Κατάφερε ο ταριφας να το γυρίσει αλλά μπήκαμε κάθετα στο ρεύμα της ανόδου.Δυνατά φώτα έπεφταν πάνω μας και συνεχώς μεγάλωναν ,μια Μερσεντές πέρασε ξυστά κορνάροντας .Τώρα σημαδεύαμε τα βράχια στην άκρη του δρομου-σα να παίζαμε κάποιο videogame. Σταματήσαμε τελευταία στιγμή.Στην υπόλοιπη διαδρομή αυτό που θυμάμαι είναι ότι φύσαγε ένα ζεστό αεράκι και είχε ένα τεράστιο φεγγάρι.Τα απολάμβανα και τα δύο ,όπως ποτέ μέχρι τότε και ήμουν σίγουρος ότι κάπου έχω πεθάνει και συνεχίζω να υπάρχω σε ένα παράλληλο σύμπαν. Μου ήρθε στο μυαλό το "Προς Οφρύνιο" του Δρακονταειδή.Ασχημο πράγμα να βλέπεις τον κύριο με το ημίψηλο και τη μεζούρα να σου χαμογελά.Αν πράγματι τις τελευταίες μας στιγμές βλέπουμε τη ζωή μας σε ταινία ,θέλω να μου τη σκηνοθετήσει ο Αγγελόπουλος.

No comments: