Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΓΑΠΉΣΑΜΕ

Ενα τριήμερο για να χαλαρώσεις από τη δουλειά είναι ότι πρέπει για να εκνευριστείς περισσότερο αν πάρεις την Αθηνών-Λαμίας .Τα έργα που ποτέ δεν τελειώνουν,τα διόδια που τα πληρώνεις στο Σχηματάρι για να μην σκοτωθείς τσάμπα γιατί ο δρόμος είναι τα μαύρα του τα χάλια γεμάτος ανωμαλίες και μπαλώματα, η τοπική αυτοδιοίκηση στον Αγιο Κωνσταντίνο και τη Στυλίδα που περιορίζει τις λωρίδες της εθνικής σε μία ανά κατεύθυνση , οι μαλάκες οδηγοί που πηγαίνουν μόνιμα στην λωρίδα ανάγκης και σε προσπερνούν από τα δεξιά ,όλα αυτά κάνουν ένα ωραιότατο σετάκι για να γίνουν τα νεύρα τσατάλια.Είχε δίκιο ο ποιητής που έλεγε ότι το ταξίδι είναι η εμπειρία και όχι ο προορισμός.Επιστρέφεις και δεν ασχολείσαι με το πως πέρασες εκεί που πήγες αλλά με το πως πήγες και πως γύρισες.Διηγείσαι για τις λακούβες της εθνικής με τον τρόπο που αφηγούνται οι κυνηγοί σε σαφάρι την ώρα που ήρθαν αντιμέτωποι με το θηρίο.Α στο διάλο πια γαμώ το κράτος μου.