Λεοντάρι,Μιστρο,Πλάτανος,Πελόπιο,Λέπραιο,Ανδρίτσανα...Κάηκαν μερικά από τα πιό όμορφα κομμάτια της ελληνικής επαρχίας.Ποτέ δεν λυπήθηκα για σπίτια χτισμένα μέσα σε δάση γιατί ποτέ δεν κατάφεραν να γίνουν κομμάτι της φύσης ή του δάσους.Συνήθως ήταν αυθαίρετα με τους ιδιοκτήτες τους να φωνάζουν "που είναι το κράτος"?-ένα κράτος που προσπαθούσαν να το αποφύγουν όταν έχτιζαν.Η ήταν βίλες υπερβολικές ,γεμάτες αχρηστο όγκο,που εξέφραζαν την ματαιοδοξία του νεοπλουτίσαντος ιδιοκτήτη.Τώρα όμως κάηκαν όμορφα χωριά ,ενταγμένα αρμονικότατα στο περιβάλλον ,κόπος μαστόρων του παρελθόντος που δεν πάλευαν με το χρόνο-τον είχαν σύμμαχο τους.Σπίτια απλά' με το μαγεριό τους ,με την αυλίτσα τους και με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες προγόνων στους τοίχους ,προγόνων χαρακωμένων στο πρόσωπο με τον τρόπο που μόνο ο χρόνος και ο μόχθος ξέρουν ωραία να αυλακώνουν.
No comments:
Post a Comment