Tuesday, September 11, 2007

ΣΑΝ ΤΟΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΓΗ

Σας γράφω για κάτι που σας είναι ήδη πολύ γνωστό. Όταν κανείς δεν ακούει όμως, δεν μας μένει παρά η επανάληψη. Με λένε Φαντέλ. Οι γονείς μου γεννήθηκαν στην Αίγυπτο και μετανάστευσαν στην Ελλάδα. Εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα, πριν από δεκαεννέα χρόνια. Πήγα στο ελληνικό δημόσιο σχολείο. Τα ελληνικά είναι η δική μου γλώσσα. Στους άγνωστους ανθρώπους που μαθαίνουν την καταγωγή μου και μου λένε, για κομπλιμέντο, ότι μιλώ άριστα τα ελληνικά τούς απαντάω: «Και σεις το ίδιο!». Εκείνοι παραξενεύονται. Παραξενεύομαι όμως διπλά εγώ που υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η ελληνική γλώσσα είναι δική μου όσο και δική τους. Το ίδιο συμβαίνει νομίζω και με τις χώρες. Η Αίγυπτος είναι πλέον η χώρα των γονέων μου. Μου αρέσει κάθε φορά που πηγαίνω αλλά νιώθω σαν επισκέπτης σε μουσείο. Η πραγματική μας χώρα είναι αυτή στην οποία γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε, ερωτευόμαστε και πονάμε, η χώρα όπου κάνουμε σχέδια για το μέλλον. Επομένως, η χώρα μου είναι η Ελλάδα. Αν όλα ήταν λογικά, θα έπρεπε να θεωρήσω τον εαυτό μου Έλληνα πολίτη. Να όμως που δεν είναι λογικά. Μέχρι τα δεκαοκτώ μου είχα την ψευδαίσθηση ότι ανήκα εδώ για
όλους τους λόγους που σας είπα. Όταν πήγα στον δήμο όμως και ρώτησα τους υπαλλήλους εάν δικαιούμαι την ελληνική υπηκοότητα, επειδή έχω γεννηθεί στην Ελλάδα, εκείνοι γέλασαν. Λες και τους ρώτησα εάν δικαιούμαι να έχω τέσσερα πόδια, τρία κεφάλια και οκτώ χέρια. Έτσι έμαθα ότι με θεωρούν σαν να ήρθα μόλις χθες. Έμαθα ότι πρέπει να βγάλω άδεια παραμονής με τους ίδιους δύσκολους όρους που έβγαλαν και οι γονείς μου. Εκείνη την ημέρα, όταν γύρισα στο σπίτι και έμεινα μόνος με τον εαυτό μου, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και ξέσπασα σε λυγμούς. Σκέφτηκα ότι ζω σε μια χώρα όπου δεν με θέλουν ή με θέλουν για πάντα ξένο. Ένιωσα ότι δεν ανήκω πουθενά... Θα με ρωτήσετε γιατί σας τα λέω όλα αυτά παραμονές εκλογών; Τις προάλλες συνέβη κάτι που με πείραξε ξανά. Ήμουν με την παρέα μου και συζητούσαμε για διάφορα, σοβαρά και αστεία, τα περισσότερα αστεία, όταν κάποιος ανέφερε το βίντεο της Έφης Σαρρή. Κάποια στιγμή ο φίλος μου ο Βαγγέλης είπε: “Έλα μωρέ, εγώ θα ψηφίσω Σαρρή για χαβαλέ”. Οι φίλοι μου ψηφίζουν φέτος για πρώτη φορά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά θύμωσα πάρα πολύ. Άρχισα να βγάζω λόγους, κινδύνεψα να γίνω γελοίος, λέγοντας πως δεν πρέπει να θεωρήσουμε την ψήφο μας χαβαλέ και διάφορα τέτοια. Οι φίλοι μου με παρακολουθούσαν με γουρλωμένα μάτια. Σπάνια συζητάμε εμείς για πολιτικά. Με ρώτησαν τότε τι θα ψηφίσω και εκεί έμαθαν ότι εγώ δεν ψηφίζω. Στην αρχή νόμισαν ότι κάνω πλάκα. Μετά γούρλωσαν ακόμα περισσότερα τα μάτια. Ήμασταν μαζί από το Γυμνάσιο. Εκείνοι δεν με βλέπουν ως ξένο. Είμαι ξένος όμως... Σκέφτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται ή βαριούνται να ψηφίζουν. Και άλλοι που ψηφίζουν για χαβαλέ. Εγώ ζηλεύω το δικαίωμά τους να ψηφίζουν. Σκέφτομαι ότι κάθε φορά που θα έρχονται οι εκλογές θα νιώθω ξένος. Και είναι πολλά τα παιδιά σαν και μένα. Οι εκλογές είναι ίσως η μέρα που μας θυμίζει περισσότερο ότι είμαστε ξένοι, ότι δεν ανήκουμε πουθενά. Και αυτό το πράγμα πονάει, σαν δάγκωμα άγριου σκύλου... Ευχαριστώ για τη φιλοξενία Φαντέλ Μ. »

Επιστολή του 19χρονου Φαντελ Μ.
Aπό τη στήλη του Γκασμέτ Καπλάνι στα ΝΕΑ

1 comment:

Anonymous said...

Τελειο σεναριο για δραμα της ΚΛΑΚ-ΦΙΛΜΣ της δεκαετιας του '60 μονο που σημερα θα πρωταγωνιστει το συγχρονο παιδι του [αλβανικου και τΣΥΡΙΧΤΟΥ] λαου ο μοναδικος 'νεος ελληνας Ξανθοπουλος' ΚΑΠΛΑΝΙ με τιτλο ''Αμαρτησα για την νεα πατριδα μου''. Μετα θα γυριστει και το ''Φυγετε ελληνες να μεινουμε εμεις''.. Ε,ρε τι γραφεται στην Βιρτζινια των ΗΠΑ και αναμασιεται εδω σαν αμερικανιμη τσιχλοφουσκα.Πρεπει να το παραδεχτω ειναι απαιχτος επγγελματιας αυτος ο καπλανι,που τα προλαβαινει ολα γαμωτο δουλεια στον ΔΟΛ, δουλεια στη ΝΕΤ, τρεξιμο σε αντιρατσιστικα δρωμενα, ωρες στο διαδικτυο κλπ.. Κλωνοποιημενος σε 10 αντιγραφα ειναι?