ΤΙ ΨΥΧΗ ΘΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙΣ ΜΩΡΗ?

Βασανιστήρια,προσβολές ,τρόμος...Αποκαλύψεις που αν αισθάνεσαι λίγο άνθρωπος σε κάνουν να ντρέπεσαι.Και η κορυφαία υπουργός δηλώνει " Η Ελλάδα δεν αντέχει άλλους λαθρομετανάστες".Είναι να έχεις το σωστό τάιμινγκ.Εδώ σου λένε για βασανισμούς,για ξύλο ,για εικονικές εκτελέσεις κι εσύ αυτό που έχεις να πείς είναι η απίστευτη παπάρα.Κατά τα άλλα το παίζεις αντιστασιακή που ξέρεις από αυτά επείδή πήγες με τον μπαμπά κάποτε στο Παρίσι.Δεν είσαι μόνη σου όμως ,έχεις μαζί σου τον Καρατζαφέρη και τους φασίστες με τα στρατιωτικά που μπήκαν πριν από λίγες ημέρες σε σπίτια μεταναστών στου Ρέντη και τα έκαναν γης Μαδιάμ.Εχεις κι άλλους.Πριν από λίγες ημέρες ο Παυλόπουλος είχε εξαγγείλει τη δημιουργία του Σώματος Δίωξης Λαθρομεταναστων.Οταν μία υπηρεσία που είναι αρμόδια για αυτούς τους δυστυχισμένους έχει τέτοιον επιθετικό τίτλο τι να περιμένεις? Εχεις μαζί σου και διάφορα σκυλιά της υπηρεσίας.όπως ο κύριος Μικρομάστορας ,λιμενάρχης Μυτιλήνης που υποστηρίζει ότι "όλοι αυτοί είναι πολεμιστές,είναι ισλαμιστές εισβολείς".Με αυτό το κράτος πορευόμαστε.
Πριν από λίγο καιρό ήμουν στη Μυτιλήνη και είδα σκηνές που πιάστηκε η ψυχή μου.Είδα μέρα-μεσημέρι ανθρώπους ταλαιπωρημένους να έρχονται από το πουθενά και να πηγάινουν στο πουθενά,φορτωμένοι με σακούλες και παιδιά.Γιαγιάδες που κούτσαιναν από την πεζοπορία να συνεχίζουν αναζητώντας ένα μέρος όπου ο ήλιος ανεβαίνει πιό ψηλά.Σαν σκηνή από ταινία του Κιαροστάμι.Να περπατάνε χιλιόμετρα και χιλιόμετρα για να βρούν τη γη της επαγγελίας,να ξεγελάσουν την πείνα τους,να ζήσουν σε ένα καλύτερο μέρος ,αυτοί και τα παιδιά τους.Πως να τους σταματήσεις αυτούς σκέφτηκα ,πάντα η πείνα θα οδηγεί την ανθρωπότητα από την Ανατολή προς τη Δύση και τίποτα δεν μπορέι να ανακόψει αυτή την πορέια.Μόνο ο θάνατος...Οσοι πνίγονται στα νερά του Αιγαίου θάβονται και σε μαρμάρινα πλακίδια πεταμένα στο χώμα αναγράφεται ο κωδικός τους γράφει ο Στρατής Μπαλάσκας στην Ελευθεροτυπία!

Ο Γιώργος Δρακούλας, στο βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Εγώ, ο Ελληνας μετανάστης», γράφει για τη διαδικασία αυτή της ταφής : «(...) έχω παραβρεθεί σε μια δεκαπενταριά κηδείες προσφύγων. Παρευρίσκομαι στις κηδείες για να μην θάβονται σαν σκυλιά, μόνοι τους, χωρίς προσευχή. Νομίζω πως οι μανάδες τους θα είναι λιγότερο στεναχωρημένες αν ξέρουν πως τους κάνουμε μια απλή έστω τελετή». Και συνεχίζει σε άλλο σημείο: «5 Δεκεμβρίου 2004 και πάλι βρίσκομαι στο κοιμητήριο του Αγίου Παντελεήμονα, τι σύμπτωση! Με τον Μοχαμεντί (σ.σ. πρόσφυγας από το Αφγανιστάν που εδώ και χρόνια ζει και εργάζεται στη Μυτιλήνη), συνοδεύουμε δυο αμούστακα παλικάρια. Η λάσπη πάλι κολλάει στα παπούτσια μου. Το μέρος όπου θάβονται οι πρόσφυγες είναι ένας παλιός ομαδικός τάφος όπου στην Κατοχή θάβονταν οι Μυτιληνιοί που πέθαιναν από την πείνα...».Η Ειρήνη Δρακούλα, μέλος της Διεθνούς Αμνηστίας και της Κίνησης «Συνύπαρξη και Επικοινωνία στο Αιγαίο» έχει ευαισθητοποιηθεί ιδιαίτερα με το ζήτημα αυτό. Πολλές φορές συνοδεύει τους νεκρούς πρόσφυγες μέχρι την ταφή τους και τους διαβάζει στα γαλλικά μια μικρή προσευχή. Η ίδια έχει ζητήσει από τους νεκροθάφτες να σταματήσουν να κάνουν εκταφές προσφύγων μέχρι να βρεθεί μια λύση και να ληφθεί μέριμνα για τους ανθρώπους αυτούς που καταλήγουν... στο άγνωστο.