Ο Nτέιβιντ Μάμετ συγγραφέας έργων διάσημων όπως «Ολεάνα», «Αμερικανικός Βούβαλος», σεναριογράφος αλλά και σκηνοθέτης αποκηρύσσει την Αριστερά φτύνοντας την στα μούτρα:"Γιατί δεν είμαι πιά ένα αριστερό φυτό" είναι ο τίτλος του άρθου του στο περιοδικό «Village Voice». Εκεί γράφει μεταξύ άλλων: "Οντας παιδί των "σίξτις", πίστευα ότι η κυβέρνηση είναι διεφθαρμένη, οι επιχειρήσεις εκμεταλλευτές και ότι ο λαός έχει κατά βάθος χρυσή καρδιά... Ο πυρήνας της κοσμοθεωρίας μου θα μπορούσε να συνοψισθεί σε μια φράση: Οτι τα πάντα είναι πάντοτε λάθος. Και άρχισα να διερωτώμαι πώς μπορούσα να έχω περάσει δεκαετίες πιστεύοντας αφ' ενός ότι τα πάντα ήσαν λάθος και ταυτόχρονα ότι κατά βάθος οι άνθρωποι έχουν χρυσή καρδιά. Τι από τα δύο ίσχυε; Αρχισα να υποβάλλω τα πιστεύω μου σε κριτική ανάλυση και ανακάλυψα ότι βασικά δεν πιστεύω ότι ο λαός έχει χρυσή καρδιά... Αντίθετα, πιστεύω ότι οι άνθρωποι κάτω από συνθήκες στρες μπορούν να συμπεριφερθούν σαν γουρούνια και αυτό είναι κατά την άποψή μου το μόνο που αρμόζει ως θεματολογία ενός δραματικού έργου".Άσχετα από τις σκέψεις που οδήγησαν τον Μάμετ στην άλλη πλευρά της πολιτικής και στην υποστήριξη του αμερικανικού συστήματος (τη λογική του αναλύει σε άλλο σημείο του άρθρου που αναδημοσιεύει η Ελευθεροτυπία του Σαββάτου),με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο η -νέα- άποψη του περί λαού.Ο λαός δεν ήταν ποτέ αθώος.Αυτή η αφηρημένη έννοια του λαού και της κοινής γνώμης έχει περιπέσει στις μεγαλύτερες αμαρτίες,προσπαθώντας να ανέβει τα σκαλοπάτια της κοινωνικής και οικονομικής ιεραρχίας.Ο λαός είναι το όπλο των διεστραμμένων της ιστορίας.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Εγκρίνεται! ΧD
Σωστά! 'Αλλωστε όλλοι οι καταπιεστές και εκμεταλλευτές του λαού από τον λαό πορέρχονται. Και ο "λαός" είναι που προσπαθεί λεσσαλέα να ανατρέψει την κατάσταση και να γίνει, ο καθένας, ο καταπιεστής και εκμεταλλευτής. Πάντα υπάρχουν κι εξαιρέσεις, φυσικά.
Post a Comment