ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΕΣ;

Μόλις 8 χρόνων ήταν ο Σταύρος Γκλιάτης, όταν διαπιστώθηκε ότι έπασχε από καρκίνο. Ελλάδα, Αγγλία, Αμερική ταξίδεψε με τους γονείς του για να σωθεί. Ο αγώνας αποδείχτηκε άνισος. Στα 16 του χρόνια ο Σταύρος, έχοντας πλήρη συναίσθηση ότι το τέλος πλησιάζει, ζήτησε να ταφεί στον Λόφο, μια τοποθεσία του Αγρινίου με πανοραμική θέα.

Ακόμη και την τελευταία του επιθυμία, όμως, ορισμένοι φρόντισαν να τη βεβηλώσουν. Οταν ο Σταύρος στις 29 Απριλίου 2008 έσβησε, η οικογένειά του έκανε τις απαραίτητες ενέργειες για να ταφεί στον Λόφο. Πρόκειται για μια τοποθεσία στον οικισμό Σχίνο, η οποία βρίσκεται έξω από την πόλη του Αγρινίου και έχει κοιμητήριο. Η άδεια δόθηκε και θάφτηκε εκεί. Ομως, ορισμένοι από τους λιγοστούς κατοίκους του οικισμού Σχίνου επέμεναν ότι το νεκροταφείο είναι ιδιωτικό, οπότε κακώς δόθηκε άδεια για να ταφεί εκεί ο 16χρονος. Κλείδωσαν μάλιστα και το νεκροταφείο. Με παρέμβαση των ψυχραιμοτέρων δόθηκε τελικά κλειδί στους γονείς. Οταν, όμως, η οικογένεια άρχισε να κατασκευάζει το μνημείο, κάποιοι εκτίμησαν ότι ο τάφος γίνεται διπλός, άρα θα «έρθει κι άλλος ξένος στο κοιμητήριό μας...». Ακολούθησαν βρισιές, απειλές, κατάρες εναντίον της οικογένειας Γκλιάτη. «Το νεκροταφείο είναι ιδιωτικό. Είναι μόνο για όποιον έχει μάνα και πατέρα από το Σχίνο. Να το πάρετε το παιδί από δω», είπαν. Ο Λευτέρης και η Μαργαρίτα Γκλιάτη επισκέφθηκαν προχθές τον εισαγγελέα Αγρινίου και κατέθεσαν αίτηση εκταφής. «Αφού είναι τόσο αρνητικοί και δεν θέλουν το γιο μας στο κοιμητήριο, θα τον πάρουμε. Να βρει ηρεμία και γαλήνη η ψυχή του».


ΝΙΚΟΣ ΚΑΝΗΣ


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ