Monday, December 29, 2008

ΘΕΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΚΕΙΤ ΜΟΣ

Ποιοί είναι οι θεσμοί που εμπιστεύονται περισσότερο οι έλληνες;
1.ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΙΚΗ
2.ΕΜΥ
3.ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η ερευνα έγινε για την Καθημερινή της Κυριακής και αφού ξεπεράσουμε το σοκ της αγίας τριάδας ας αναρωτηθούμε χρονιάρες μέρες.Τι δουλειά έχει ο Κάρολος Παπούλιας με τον Καντερέ και τον Αρνιακό;Είναι θεσμός η ΕΜΥ; Υπό ποία έννοια;Είναι θεσμός η Πυροσβεστική;Για να τους ψηφίζουμε θεσμός είναι.Αλλά υπ¨αυτή την έννοια που είναι και τους ψηφίζουμε,θεσμός είναι και το MALL,θεσμός και ο θρύλλος ,θεσμός ο Ρουβάς,θεσμός και ο Μπομπ Σφουγγαράκης.

Δε χαμάς ,που δε χαμάς...

Λωρίδα της Γάζας...Μια στενή λωρίδα γης ανάμεσα στο Ισραήλ και την Αίγυπτο με μήκος 41 χλμ και πλάτος από 6-12 χλμ.Σε αυτή την έκταση (ανάλογη της απόστασης Αθήνα-Λούτσα) προσπαθούν να επιβιώσουν 1,4 εκ.παλαιστίνιοι.
1 χρόνος εμπάργκο χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,χωρίς καύσιμα,χωρίς τρόφιμα,χωρίς ζωή.
80% η ανεργία

Και μετά μας φταίει η Χαμάς.

Tuesday, December 23, 2008

Ο ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΣ

Μη δίνετε σημασία στον παπά δίπλα.Μεμονωμένο περιστατικό...

Tuesday, December 16, 2008

Τριτη 16 Δεκεμβρίου-Τα γεγονότα

Ο Πρωθυπουργός ανέλαβε καθυστερημένα το μερίδιο ευθύνης για την υπόθεση του Βατοπεδίου.Αν ήταν μερίδα αντί για μερίδιο θα την είχε αναλάβει πολύ πιό γρήγορα.

Παιδιά με καθαρά πρόσωπα χωρίς κουκούλες κατέλαβαν για 1.40 τον αέρα της ΕΡΤ.Ο Πρόεδρος του ιδρύματος σε ιδρυματική κατάσταση τους κατήγγειλε γιατί δεν πήγαν οργανωμένοι στο ελεύθερο μαγαζί του όπου όμως είχε στήσει από το πρωί σεκιουριτάδες για να μην περάσουν.

Ο Κούγιας ανέλαβε την Παναχαική.Επιτέλους να λέμε "γαμώ την Παναχαική μου" και να μην έχουμε τύψεις.

Περισσότερο από 3 τόνους φιστίκια Κάσιους, προέλευσης Βιετνάμ, κατέσχεσε η Νομαρχία Θεσσαλονίκης.Βρέθηκαν αυγά και προνύμφες εντόμων.Ο Νομάρχης Ψωμιάδης δηλώνει ότι πίνει σκέτο το ουίσκι του και καταγγέλει ξένο δάκτυλο με εγκέφαλο την Αλέκα.

Την παραίτησή του υπέβαλλε ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού και Προγράμματος της ΝΔ, Νίκος Καραχάλιος.Είχε δηλώσει σε ξένη εφημερίδα ότι ο πρωθυπουργός είναι μπερδεμένος με τα επεισόδια και δεν ξέρει πως να τα χειριστεί πράγμα εντελώς αναληθές αφού ο κύριος Καραμανλής ανέλαβε σήμερα το μερίδιο ευθύνης για το Βατοπέδιο.

Πολίτης έβγαλε την περούκα εθνικιστή βουλευτή στην Ταιβάν.Ο βουλευτής δήλωσε "ένοιωσα σαν να μου κατέβασαν το σώβρακο" αποκαλύπτοντας ποιό μέρος του σώματος καλύπτουν οι τρίχες των εθνικιστών.

Κρότοι και λάμψεις λίγο μετά τις 7 το βράδυ στο Σύνταγμα.Αυτή τη φορά ηταν τα πυροτεχνήματα του Νικήτα,οι trendy μολότωφ της Δεξιάς.

Monday, December 15, 2008

Γράμμα ενός νοικοκύρη

Από το http://spinanelcuore.wordpress.com/



Αγαπητέ Κώστα

Μου είπε η γυναίκα μου πως πήρες τηλέφωνο. Το αυτοκίνητο που κάηκε δεν ήταν το δικό μας, το έχουμε στο συνεργείο. Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Μα αλήθεια, τίποτε άλλο δε σκέφτηκες όταν τα είδες όλα αυτά; Ή μήπως πήρες να ρωτήσεις για το Γιαννάκη; Είναι κάπου στο δρόμο, είναι καλά. Αν φοβάμαι; Ναι. Αλλά ο δικός σου που είναι; Εσύ, τι να κάνεις τώρα που σου γράφω; Σε φαντάζομαι κολλημένο στην τηλεόραση να κλαις την περιουσία των άλλων σα να ήταν δικιά σου. Μα, πέθανε ένας άνθρωπος ρε Κώστα.

Τα χέρια μου τρέμουν, δεν μπορώ να κρατήσω τα δάκρυά μου. Κλαίμε και μεις ρε Κώστα, συνήθως για τους λάθος λόγους όμως. Όχι τώρα. Άκουσα τον υπουργό εσωτερικών να λέει ότι πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό. Μεμονωμένο περιστατικό ήταν και η Χιροσίμα, έτσι; Στατιστικά μιλώντας. Μα που το είδαν αυτοί το μεμονωμένο περιστατικό; Τι είναι μεμονωμένο στην περίπτωση ενός ατόμου που ασκήθηκε στις ειδικές δυνάμεις του στρατού μας, που γαλουχήθηκε με τα ιδανικά της αστυνομίας μας, που μπόρεσε να πυροβολήσει ένα μικρό παιδί; Ένα κράτος που οπλίζει ένα ψυχικά ανάπηρο άτομο και το πείθει ότι επιτελεί κοινωνικό έργο, τι είναι, Κώστα; Μήπως είναι και αυτό μεμονωμένο περιστατικό; Και όλα τα υπόλοιπα; Το ξύλο και τα χημικά που φάγανε οι φοιτητές επί Γιαννάκου; Η ζαρντινιέρα; Τα πράσινα παπούτσια; Οι πραίτωρες; Ποιος τους έφτιαξε όλους αυτούς;

Εμείς Κώστα τους πλάσαμε. Με τον ηλίθιο θαυμασμό μας στους καταδρομείς, στο στρατό, στα εθνικά μας ιδανικά. Με την αυτιστική μας προσήλωση στο μαγαζάκι μας, στην περιουσία μας. Εμείς φωνάζαμε Κώστα να έρθουν περισσότεροι αστυνομικοί, εμείς βγαίναμε στα παράθυρα των ειδήσεων και των εκπομπών να ζητήσουμε ένοπλους φρουρούς να μας φυλάξουν από τους Αλβανούς, από τους Μαύρους, εμείς τα κάναμε όλα αυτά. Γιατί είμαστε σίγουροι πως ποτέ δεν θα πιάσουν εμάς, πάντα για τους άλλους φωνάζαμε. Όμως είναι και τα παιδιά μας ρε Κώστα, αυτά γυρνάνε τη νύχτα και τι να κάνεις, να τα κλείσεις μέσα; Είναι τα παιδιά μας μεμονωμένα περιστατικά; Η μήπως θα γίνουν κάποτε;

Πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε ποια είναι η υπέρτατη αξία της δημοκρατίας μας. Είναι η ζωή, ή είναι η περιουσία; Άκουσα τον πρωθυπουργό να καθησυχάζει εμάς, τους νοικοκύρηδες. Είπε περισσότερα για τις καταστροφές και τις αποζημιώσεις από όσα είχε να πει για το φόνο. Και μάλιστα, μίλαγε για όλους αυτούς που βγήκανε και τα σπάσανε σα να μίλαγε για το δολοφόνο. Είπε ότι κινήθηκαν ενάντια σε ολόκληρη την κοινωνία. Αν αυτοί κινήθηκαν ενάντια σε ολόκληρη την κοινωνία, τότε ο δολοφόνος τι έκανε; Θα μπορούσαν να ήταν τα παιδιά μας αυτά, Κώστα, να κλαίγαμε τα παιδιά μας, το καταλαβαίνεις;

Και οι ζημιές; Θα μου πεις. Άμα μου καίγανε εμένα το μαγαζί, τα ίδια θα έλεγα; Δεν ξέρω ρε Κώστα τι θα έλεγα, πάντως δεν θα μίλαγα και πολύ. Το μαγαζί μου είναι χρεωμένο μέχρι τα μπούνια, δεν ανάβω λάμπες για να μην καίω ρεύμα. Κάθε μήνα πάω στην τράπεζα και το δάνειο δεν κατεβαίνει το διαβολεμένο. Απόλυσα όλους τους υπαλλήλους, όχι πως τους πλήρωνα και αυτούς δηλαδή, ακόμα τους χρωστάω. Ευτυχώς που δε με καρφώσανε και για τα ένσημα δηλαδή. Χτύπησε και η κρίση, λένε. Τι κρίση ρε Κώστα είναι αυτή που ρίχνει τους τόκους των καταθέσεων και αυξάνει τους τόκους των δανείων; Που πάνε όλα αυτά τα λεφτά ρε; Ποιοι είναι αυτοί που κυκλοφοράνε με τις τζιπάρες ακόμα; Μας δουλεύουνε ρε παλιόφιλε, ψιλό γαζί, και να σου πω και κάτι, εγώ χαιρόμουν όταν έβλεπα τις τράπεζες να καίγονται. Ναι, έλεγε η γυναίκα μου, έγινε ένας φόνος, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για να βγουν και να τα κάψουν. Δεν είναι δικαιολογία; Γιατί ψάχνετε μια δικαιολογία πίσω από όλα αυτά; Να σου πω γιατί Κώστα; Γιατί αν μου ορκιστείς ότι ούτε μια φορά στη ζωή σου δεν σου πέρασε η ιδέα να βγείς και να τα κάνεις όλα λαμπόγυαλο, τότε δε σε ξέρω καθόλου. Δικαιολογία ψάχνουμε όλοι, γιατί ξέρουμε τι ευχαρίστηση είναι να ξεσπάς πάνω σε όλα αυτά που σε περιορίζουν. Πάνω στο κωλάμαξό σου που το χρυσοπληρώνεις ακόμα και στα παίρνουνε σε κάθε σέρβις. Πάνω στην κωλοτηλεόραση που σε θεωρεί ηλίθιο. Πάνω στα κωλομάγαζα της συμφοράς στα οποία είσαι υποχρεωμένος να τα σκας για να φας, να ντυθείς, να διασκεδάσεις. Την περασμένη εβδομάδα είχαμε επέτειο με τη γυναίκα μου, και έψαχνα για ώρες τι να της πάρω, ξέρεις γιατί; Γιατί δεν ήξερα τι να της πω. Έτσι καταντήσαμε ρε Κώστα, και καμιά φορά μου ‘ρχεται να τα σπάσω όλα μα δεν έχω το κουράγιο. Βγήκαν αυτοί οι νεαροί και τα σπάσαν; Γιατί άραγε; Μήπως αισθάνονται το ίδιο με μας; Απλώς αυτοί έχουν λίγη παραπάνω λύσσα και λίγο λιγότερο φόβο. Έχουνε και μια φυζίκ δικέ μου, εμείς με τα κοψίδια και τα κρασά δες πως καταντήσαμε, με το ασανσέρ στον πρώτο και αν.

Πως καταντήσαμε έτσι ε; Πουλήσαμε και λίγο πολυτεχνείο, παπάρια, από έξω περάσαμε και πιάσαμε μια ματιά για να λέμε στα παιδιά μας και να κοκορευόμαστε. Θυμάσαι, και τότε κάτι τέτοιο δεν έγινε; Μας λέγανε να πάμε σπίτια μας και ότι κάποιοι ταραξίες βγήκαν και κουνιούνται. Και μεις φτάσαμε με τα πόδια ως την Πατησίων, παρόλο που μισοπιστεύαμε αυτά που μας τσαμπουνάγανε. Κατά τύχη γίναμε η γενιά του Πολυτεχνείου και είχαμε γνώμη για τα πάντα. Ποιος μας έκανε έτσι ρε Κώστα; Εμείς οι ίδιοι. Το μαγαζάκι μας, η γυναικούλα μας, κουτουκάκι, Θεοδωράκης, εφορία και άγιος ο Θεός. Ψήφισα Νέα Δημοκρατία εγώ, είχα βαρεθεί το ΠΑΣΟΚ. Εσύ; Άσε, τα ίδια έ;

Ξέρεις κάτι ρε Κώστα; Εδώ και κάποια χρόνια αισθάνομαι σα να μην υπάρχω. Δεν σε κοροϊδεύω, το νιώθω. Σαν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου να μη συμβαίνουν καθόλου. Ανώτατοι υπάλληλοι πέφτουν στο κενό, και όλοι ασχολούνται με το ντιβιντί, ποιος το πήρε, ποιος το έδωσε, αν ήταν αληθινό κλπ. Κοτζάμ υπουργοί βρίσκονται μπλεγμένοι με μίζες και δεν ξέρω τι και ο πρωθυπουργός ασχολείται με το πώς θα «αλλάξει το κλίμα». Το κλίμα, το καταλαβαίνεις; Αισθάνομαι ότι κανείς δεν ασχολείται με την πραγματικότητα, όλοι έχουν καβαλήσει το καλάμι τους και πάνε όπου τους πάει αυτό. Ότι τίποτα πια δεν έχει να κάνει με την αλήθεια ή το ψέμα, αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε. Όλα έχουν να κάνουν με μια προσποίηση, εμείς πρέπει να προσποιούμαστε ότι όλα πάνε καλά, αυτοί να προσποιούνται ότι όλα πάνε καλά και να είμαστε μια ευτυχισμένη οικογένεια. Άσχετα από όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Άσχετα από την ψευτιά, την υποκρισία, την απάτη που μας την πετάνε στα μούτρα. Δε βλέπω πια ειδήσεις, συγχίζομαι και μου το απαγόρεψε ο γιατρός. Συγχίζομαι γιατί αισθάνομαι ότι δεν υπάρχω για κανέναν. Ότι κανένας δεν υπάρχει γύρω μου, ότι πρέπει να σκύβω το κεφάλι και να βγαίνω για ψώνια για να με βλέπουν οι άλλοι και να λένε: να ένας ευτυχισμένος και φιλήσυχος πολίτης. Και τι να πω εγώ ρε Κώστα; Σάμπως δεν έχω κλέψει και εγώ; Δεν κλέβω συστηματικά την εφορία, τους υπαλλήλους μου, την πολεοδομία, τους πελάτες. Μικροπράγματα θα μου πεις, για την επιβίωση. Ναι, αλλά ο αναμάρτητος, πρώτος τον λίθον, έτσι δεν είναι;

Εμείς φταίμε ρε Κώστα, τα κάναμε σαν τα μούτρα μας, μην το αρνείσαι. Ψάχνουμε να βρούμε πού θα τα φορτώσουμε για να βγούμε και μεις καθαροί και να επιστρέψουμε στην ομαλότητα. Πλησιάζουν και οι γιορτές ε; να πάμε να ψωνίσουμε με την ησυχία μας.

Τι να σου πω, ρε Κώστα, τι να σου πω. Σε βαρέθηκα και σένα. Μπούχτισα να μιλάω και να μη με ακούει κανείς. Ό, τι είπαμε είπαμε. Βαρέθηκα και τις εξυπνάδες της τηλεόρασης. Βαρέθηκα αυτή τη σκατένια γεύση στο στόμα. Ξέρεις τι λέω; Θα πάρω τηλέφωνο το γιό μου και θα πάω να τον βρω. Και να πάτε να πνιγείτε όλοι σας. Έχω αίμα στα χέρια μου. Σήμερα σκότωσαν ένα παιδί.

Είμαι 76άρης,σας γαμώ τα άσυλα

Γενιά καγκουρό.Είναι σύμφωνα με την Μοντ η γενιά που παρά τις σπουδές ,τα πτυχία,τα μπάτσελορ και τις γλώσσες εξακολουθεί να μένει με τους γονείς μέχρι τουλάχιστον τα 30 γιατί οι εκπρόσωποι της δεν τολμούν να βγούν έξω στην ανασφάλεια και στα 700 ευρώ και να σταθούν μόνοι τους.Δεν γίνεται άλλωστε.Ευδοκιμεί στην Ελλάδα,την Ιταλία,τη Γαλλία και την Ισπανία.


Κι αν είναι η γενιά των 700 ευρώ που αναρωτιέται για το μέλλον υπάρχουν άλλοι που αναρωτιούνται για το παρελθόν.Στα τέλη του περασμένου αυγούστου δύο νεαρές γυναίκες δέχονται επίθεση με μαχαίρι από μία γυναίκα 79 χρόνων.Η είδηση πέρασε στις στήλες με τα παράξενα.Εκεί δλδ όπου μπαίνουν ειδήσεις τύπου μουγάτσα για ρεκόρ γκίνες κτλ.Η εφημερίδα μόντ κοίταξε πίσω από το κωμικοτραγικό της είδησης.Η γυναίκα αυτή ήταν χωρίς στέγη και περιουσία,το είχε σκάσει από άσυλο όπου δεν την πρόσεχαν όσο έπρεπε και δήλωσε στην αστυνομία ότι επιτέθηκε στις γυναίκες για να τη συλλάβουν.Το επεισόδιο αυτό δείχνει τις διαστάσεις που έχει λάβει στην Ιαπωνία το πρόβλημα της παραβατικότητας με πρωταγωνιστές ανθρώπους της τρίτης ηλικίας».Ξαφνικά γέμισαν οι φυλακές της ιαπωνίας από συνταξιούχους.Οι ηλικιωμένοι ιάπωνες που καταδικάζονται σε ποινές φυλάκισης έχουν 5πλασιαστεί τα τελευτάια 20 χρόνια.Το κράτος πρόνοιας είναι ανύπαρκτο και οι χαμηλοσυνταξιούχοι το ρίχνουν στις κλοπές για να τα βγάλουν πέρα.Ή επιτίθενται σε κόσμο για να τις κλείσουν μέσα και να έχουν λίγη φροντίδα,ένα πιάτο φαί και μια συντροφιά.Κι όταν τελειώνει η ποινή τους διαπράττουν νέο αδίκημα για να επιστρέψουν στην ασφάλεια του κελιού τους. Αυτό κάνει κι ένας 67χρονος άνδρας. "Δεν ξέρω πώς αλλιώς να βρω βοήθεια από την κυβέρνηση. Ο μόνος τρόπος είναι να κλέψω. Και κλέβω", δηλώνει. Κι ένας 76χρονος άστεγος προσθέτει: "Στη φυλακή μπορούμε να κοιμηθούμε, να φάμε και να δουλέψουμε"».

Sunday, December 14, 2008

ΦΥΣΑ ΑΕΡΑΚΙ,ΦΥΣΑ ΜΕ...

Ένα φρέσκο αεράκι,αναζωογονητικό φυσούσε αυτές τις μέρες στην Αθήνα,σκορπώντας τον καπνό από τα δακρυγόνα.Ήθελα να παίρνω βαθιές ανάσες.Για πρώτη φορά κατάλαβα ότι μέσα από το τραγικό,κάτι καλό πήγε να γεννηθεί.Ο μπάτσος δεν πυροβόλησε μόνο το παιδί,πυροβόλησε και την ανία μας.Άνθρωποι οργισμένοι άφηναν τους καναπέδες και τις τηλεοράσεις πλάσμα(όλες χρεωμένες σε 24 άτοκες),άνοιγαν την πόρτα του επίσης χρεωμένου για μια ζωή διαμερίσματος και έβγαιναν έξω.Οι μολότοφ φώτιζαν τις νύχτες μας.Άγριο σκηνικό;ναι αλλά τι πιό άγριο από την εικόνα ενός νεκρού παιδιού με μια σφαίρα στην καρδιά;Τράπεζες έσπασαν,πολυκαταστήματα κάηκαν,δημόσιες υπηρεσίες λαμπάδιασαν όμως ποιός πραγματικά δεν παρακολουθούσε και με μια κρυφή ικανοποίηση τις βιτρίνες να πέφτουν;(το συναίσθημα έρχεται όταν η οργή καταλαγιάζει λέω για αυτούς που θα μου πούν για τους μικρομαγαζάτορες.Το είπε πολύ σοφά και ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας."αυτή τη στιγμή έχει σημασία ότι χάθηκε ένα παιδί,όχι οι ζημιές").;Οχι για την ιδια την πράξη αλλά για το συμβολισμό της.Το κράτος-μπουρδέλο που σε τυρρανά μια ζωή ,χωρίς να σου προσφέρει τίποτα διαλύεται.Το θηρίο πληγώνεται.Τα κανάλια με συνεχή κάλυψη τις πρώτες ημέρες έδιναν-χωρίς να το θέλουν-ώθηση στην εξέγερση. Μέχρι που κατάλαβαν ότι η εξέγερση αυτή δεν ήταν δικιά τους,δεν ανήκε σε κόμμα,σε δοτές συνδικαλιστικές οργανώσεις άρα δεν ελεγχόταν.Και επειδή η γούνα τους σήκωνε πολλά ράμματα ,ίσως κάποια στιγμή να έφτανε η σειρά τους.Την Τετάρτη σηκώθηκα και άνοιξα την τηλεόραση.Η Μενεγάκη μαγείρευε και στο ΑΛΤΕΡ προσπαθούσαν να λύσουν το πρόβλημα mature κυρίας που τα είχε με τον 22χρονο.Κατάλαβα...Οι καναλάρχες αποφάσισαν ότι έξω δεν τρέχει τίποτα.Κι όταν η τηλεόραση δεν δείχνει κατι,δεν έχει γίνει ποτέ.Το βράδυ του Σαββάτου το κέντρο της Αθήνας ήταν και πάλι ανήσυχο.Αλλά στα κανάλια που παλιότερα νοίκιαζαν πανάκριβα ταράτσες και μπαλκόνια για να έχουν θέα στο Πολυτεχνείο,η ανήσυχη νύχτα της Αθήνας δεν υπήρχε.Βρήκαν και δικαιολογία.Δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα του λίνκ.Δεν βγαίνουν ρε παιδί μου...Δεν πειράζει,θάψτε το,ρίξτε το φταίξιμο σε 100 κουκουλοφόρους.Ετσι θα το βρείτε πάλι μπροστά σας και τότε θα είναι πιό άσχημα τα πράγματα.

Το γιατί ενός αστυνόμου(οχι μπάτσου)

από troktiko

"ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ;

Όταν πριν από είκοσι σχεδόν χρόνια φόρεσα τη στολή του Έλληνα Αστυνομικού, ένοιωσα περήφανος που θα μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω και εγώ κάτι στην κοινωνία.
Να προστατέψω τους συμπολίτες μου, να προσφέρω στσυς συνανθρώπους μου, να εξυπηρετήσω όσους ζητούσαν τη βοήθεια μου.

Σ' αυτά τα χρόνια δε λέω ότι κατάφερα όλα όσα είχα ονειρευτεί σαν νέος. Πολλές οι αντιξοότητες, σε μια χώρα που όλοι θέλουν η Αστυνομία να επιτελεί με αυστηρότητα και στο ακέραιο το καθήκον της, ΑΛΛΑ στους άλλους . Ο καθένας εξαιρεί τον εαυτό του .

Κατάφερα όμως να διατηρήσω κάτι που με περηφάνια θα κληροδοτούσα στα παιδιά μου:την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ. Περπατούσα με το κεφάλι ψηλά.

Όμως μεχρι στις 6-12-2008....
Τη μέρα που συνάντησες μια παρέα παιδιών που ανάμεσα τους ίσως ήταν και ο γιος μου . Ίσως πιο πίσω να ήταν και ο γιος σου . Ναι. Σου αντιμίλησαν. Ενδεχομένως να πέταξαν και μια πέτρα. Ίσως και να σε έβρισαν με τον εφηβικό τους τσαμπουκά. Και συ αντί να τους νουθετήσεις ή έστω να φύγεις βρε αδερφέ, ( μήπως ήταν η πρώτη φορά που σε έβρισαν ή μήπως θα ήταν η τελευταία; ) τράβηξες όπλο.
Και πυροβόλησες .
Και σκότωσες.
Ψυχές, ζωές, όνειρα...

Κι αν το παιδί ήταν οργισμένο, σίγουρα δε φταίει αυτό. Μπορεί να φταίμε εμείς οι γονείς, το εκπαιδευτικό σύστημα που καθιστά τους μαθητές τους ποιο σκληρά εργαζόμενους πολίτες, η διάχυτη μυρωδιά της σαπίλας και της σήψης πσυ απλώνεται στη χώρα και που με αποσμητικά προσπαθούμε να καθαρίσουμε και η επιλεκτική ατιμωρησία αποτελεί πλέον κανόνα...και δεν ξέρω τι άλλο.

Όχι όμως ο κάθε 15χρονος.
Τι θα πω στο γιο μου που ντρέπεται να πει πως ο πατέρας του είναι Αστυνομικός ;

ΙΙως θα αντικρίσω τους φίλους του, που με κοιτάζουν πλέον με καχυποψία;

Πως θα πείσω τους συμπολίτες μου να εμπιστεύονται τους Αστυνομικούς και ότι εσύ αποτελείς μια θλιβερή εξαίρεση;

Πως θα γίνω πιστευτός σαν εκφράσω τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του νεαρού;

Γιατί μου πήρες τη αξιοπρέπεια μου;"

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΕΛΟΣ Ε.Α.Υ.Ν.ΧΑΝΙΩΝ

Saturday, December 13, 2008

H TΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ

Από AΘΕΝΣ ΙΝΤΙΜΙΝΤΙΑ
Και αναρωτιέμαι...
Τι είναι οι μπάτσοι? Μεροκαματιάρηδες των 700 ευρώ που παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα προστατεύοντάς μας ή απαίδευτα ζώα που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αφαιρέσουν τη ζωή ενός παιδιού?

Τι είναι οι πολιτικοί? Λαμόγια βουτηγμένα σε κάθε λογής σκάνδαλο που αδιαφορούν για σένα ή οικογενειάρχες άνθρωποι με αίσθημα ευθύνης που επιθυμούν το καλό του τόπου?

Τι είναι οι δημοσιογράφοι? Επαγγελματίες που προσπαθούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους ενημερώνοντας αντικειμενικά τους πολίτες ή διεφθαρμένα ανθρωπίδια που κατευθύνουν τα γεγονότα πηγαίνοντάς τα όπου θέλουν για το δικό τους συμφέρον?

Τι είναι οι "κουκουλοφόροι"? Άτομα με ιδεολογία που κάνουν αυτό που θέλουμε, αλλά φοβόμαστε να κάνουμε ή προβοκάτορες που διψούν να χαλάσουν τον αγώνα μας και τις περιουσίες του κόσμου?

Τι ΗΤΑΝ ο Αλέξης? Ένα κωλόπαιδο που φεύγει από τα βόρεια προάστια για να πάει να "τα σπάσει" στα Εξάρχεια ή ένα 16χρονο παιδί όπως όλα τ' άλλα που διασκέδαζε με τους φίλους του και βλέποντας ένα περιπολικό, που συμβολίζει μόνο άσχημες συμπεριφορές για τη γενιά του, αντέδρασε αυθορμήτως?


[Σε κάποιες από τις ερωτήσεις ίσως να μην αρκούν οι δύο αντίθετες απόψεις. Ίσως η αλήθεια να είναι κάπου στη μέση. Ίσως να είναι κάπου στην άκρη. Το θέμα είναι το εξής...]


Τι είσαι εσύ? Ένας άνθρωπος που μπορεί να κλείσει τα μάτια και να αδιαφορήσει για άλλη μια φορά? Ένας άνθρωπος που δε μπορεί να νιώσει το διαφορετικό αυτής της ατμόσφαιρας των τελευταίων ημερών? Είσαι διατεθειμένος να μη μάθεις ποτέ αν αυτή ήταν όντως η στιγμή για κάτι καλύτερο? Ας αξιοποιήσουμε ό,τι έχει γίνει. Ας μη μείνουμε σε ένα 3ήμερο ξεχωριστών συγκεντρώσεων. Ας μη μείνουμε σε ένα 3ήμερο καταστροφών. Ας μη μείνουμε σε ένα 3ήμερο προσβλητικών πολ ιτικών δηλώσεων. Ας μη μείνουμε σα χάνοι πάλι.
Ότι κι αν πιστεύετε. Όπου κι αν ανήκετε. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα! Ας μπει για μια φορά στην άκρη το συμφέρον και το βόλεμα. Ας μην είναι ο Αλέξης άλλη μια είδηση στα κανάλια. Ας μην πάει τίποτα χαμένο από ό,τι έχει γίνει. Ας το δοκιμάσουμε να δούμε τι θα πετύχουμε. Χωρίς χρώματα. Χωρίς κόμματα. Μόνο στόματα. Πολλά στόματα! Ας γίνουμε η μεγαλύτερη παρέα διαμαρτυρίας που έχει γίνει ποτέ. Κι ας μην τη διαλύσουμε για όσο χρειαστεί να πειστούν ότι ξυπνάμε. Για όσο χρειαστεί!
Εσύ, που παρακολουθείς τα γεγονότα μια ζωή από την τηλεόραση. Εσύ, που βγαίνεις στους δρόμους να διαδηλώσεις μόνο κάτω από τη σκεπή του κόμματός σου. Εσύ που τα θεωρείς όλα μάταια αλλά ονειρεύεσαι μια αλλαγή. Όλοι! Βγείτε έξω! Δεν είναι δυνατόν οι προεκλογικές συγκεντρώσεις να μαζεύουν περισσότερο κόσμο από την αυθόρμητη έκρηξη των απλών ανθρώπων και την ανάγκη τους για αλλαγή. Πώς πραγματικά θα πιστέψουμε ότι γύρω μας συμβαίνει κάτι διαφορετικό αν εσύ που ξέρεις ότι και μόνο με τη παρουσία σου μπορείς να πετύχεις κάτι, δεν το παίρνεις -για άλλη μια φορά- απόφαση? Πόσες φορές δεν αναρωτήθηκες για πιο λόγο να βγεις στους δρόμους από τη στιγμή που θα 'σαι μόνος με μερικούς άλλους? Από τη στιγμή που είναι μάταιο εφόσον δεν είμαστε όλοι μαζί. Από τη στιγμή που μπορεί να γίνουν επεισόδια... Μπορεί να μην αλλάξουν τα πάντα. Μπορεί, όμως να υπάρξει το έναυσμα για να αλλάξουν πολλά. Μπορεί να είναι το έναυσμα για να σκεφτο ύμε διαφορετικά. Για να ξυπνήσουμε την άλλη μέρα με άλλη διάθεση. Με άλλα μυαλά. Και ρε γαμώτο, δεν είναι δύσκολο, αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε όλοι. Ας μην είναι η επόμενη εβδομάδα ίδια με όλες τις προηγούμενες. Ας αλλάξουμε νοοτροπία κι ας σταματήσουμε να δίνουμε δύναμη σε αυτούς που αναισθητοποιούν τη δική μας. Ας νιώσουμε λίγο τίμιοι επιτέλους με τους εαυτούς μας και με όλους όσοι βγήκαν στους δρόμους αυτές τις μέρες. Ας βγούμε να διαμαρτυρηθούμε για τους πολιτικούς μας. Για την αστυνομία. Για το σύστημα. Για τη νοοτροπία του «δεν αλλάζει τίποτα». Ας βγούμε να διαμαρτυρηθούμε για τους εαυτούς μας...
Ας γίνει η αρχή με μία καθολική συγκέντρωση. Ίσως να μην είναι αυτή που θα αλλάξει τα πάντα. Θα 'ναι όμως αυτή που θα τους φωνάξουμε ότι μπορούν να περιμένουν μεγάλες αλλαγές από όλους μας. Θα 'ναι αυτή που θα μπορέσει να μας δώσει τη δύναμη να συνεχίσουμε την αλλαγή μέσα από τη καθημερινότητά μας. Είναι αυτή που θα κάνει την ουσιαστική διαφορά μόνο αν ο όγκος του κόσμου δεν θα 'χει προηγούμενο. Μόνο αν είμαστε όλοι. Ας το κάνουμε επιτέλους!

ΑΘΗΝΑ: ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ - ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ - ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ: ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 12:00΄ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ,
ΑΣ ΜΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ

Thursday, December 11, 2008

Μικρές αθώες απορίες

1.Αν τα Εξάρχεια είναι άβατο,τότε τι είναι η Φιλοθέη?Εχει δοκιμάσει κανείς να περάσει από μέσα?

2.Αν οι αντιεξουσιαστές είναι δειλοί γιατί κρύβονται πίσω από κουκούλες τότε οι ΜΑΤατζήδες τι είναι που κρύβονται πίσω από κράνη,αντιασφυξιογόνες,ασπίδες και ρόπαλα?

3.Αν οι έλληνες μπάτσοι είναι ανεκπαίδευτοι τότε πως καταφέρνουν κάτι που κανείς άλλος στον κόσμο δεν έχει καταφέρει ,να πετυχαίνουν πάντα το στόχο τους με εποστρακισμό?

4.Γιατί έχουν χεστεί άραγε πάνω τους με τα επεισόδια τα ΜΜΕ ,αφού θέλουν να πέσει η κυβέρνηση?Μήπως φοβούνται ότι έρχεται η σειρά τους?

5.Τελικά μήπως η Βατίδου θα έπρεπε να φορά γόβα-στιλέτο?

6.Πότε θα τελειώσουν όλα αυτά να γυρίσουμε πάλι στην ωραία μας δημοκρατία με το Γιακουμάτο,τον Εφραίμ,τα μεσημεριανά με καίρια θέματα όπως "τα έχω με τον 22χρονο γιό της φίλης μου" και τα ανεξάρτητα τηλεοπτικά δελτία.